Art stations fundation - by Grażyna Kulczyk

walk+talk to seria wykładów performatywnych zainicjowana w 2008 roku przez austriackiego choreografa i tancerza Philippa Gehmachera. W ramach walk+talk’ów choreografowie zaproszeni są do stworzenia prac solowych, w których mówią i ruszają się jednocześnie. Tematem są koncepty, którymi się posługują we własnej twórczości, ich indywidualne rozumienie ciał-w-ruchu, jak również historia ich praktyki.
W dotychczasowych odsłonach projektu, które miały miejsce w Wiedniu, Brukseli, Sztokholmie, Reykjavíku i Berlinie, udział wzięło ponad dwudziestu artystów. W trakcie poznańskiej edycji walk+talk, podczas dwóch wieczorów zaprezentowane zostaną cztery solowe prace choreografek i choreografów mieszkających i tworzących w Berlinie, Sztokholmie i Warszawie.
“walk oznacza czas, który mija, czas, którego ruch potrzebuje, żeby się rozwinąć. talk oznacza twierdzenie, komunikat albo mówienie otwarcie, jak również złożoność samego procesu wypowiadania prawd, które cię tworzą, które ucieleśniasz, prawd, które zyskują i tracą znaczenie, kiedy są wypowiadane”. (Philipp Gehmacher, fragment notatki z programu walk+talk, Tanzquartier Wien, marzec 2008)

“walk+talk to praktyka i metoda robienia oraz dzielenia się publicznie, ale także praktyka mówiąca coś o własnej praktyce. Czasami mniej niż o opisanie albo wyjaśnienie, chodzi o samo pragnienie mówienia, które staje się gestem, gestem wyrażania, wydarzającego się równolegle z ruchem.” 
(Philipp Gehmacher, fragment notatki z programu walk+talk, Kaaistudio’s, Bruksela, marzec 2011)

Transkrypcje walk+talk’ów dostępne są na Oralsite – belgijskiej stronie poświęconej wielomodalnej dokumentacji.
http://oralsite.be/pages/Walk_Talk_Documents

Alice Chauchat mieszka w Berlinie i pracuje jako choreografka, performerka, nauczycielka, redaktorka oraz choreograficzna aktywistka. Tworzyła performansy we współpracy  m.in. z Louise Trueheart, Anne Juren, Alix Eynaudi;  występowała/współpracowała z Jennifer Lacey, Xavierem Le Roy, Martenem Spångbergiem i Juanem Dominguezem. Rozwijała liczne projekty choreograficzne oraz platformy poświęcone produkcji wiedzy i wymianie w sztukach performatywnych (everybodystoolbox.net, teachback vienna, praticable, nobody's business etc.). W latach  2010-2012 była kierowniczką artystyczną Les Laboratoires d’Aubervilliers -  centrum badań artystycznych na paryskich przedmieściach. Od 2017 do 2019 roku będzie profesorką gościnną w HZT Berlin.

Anna Nowicka jest choreografką i performerką. Studiowała taniec w Salzburg Experimental Academy of Dance (SEAD) oraz w ramach HfS Ernst-Busch/HZT w Berlinie. Ukończyła również Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Jej artystyczne poszukiwania skupiają się na relacji pomiędzy śniącym ciałem a ciałem tańczącym, a zwłaszcza na zagadnieniu choreografii wyobrażonego. Anna praktykuje „otwieranie snów” w The School of Images Carherine Shainberg i  rozwija swój research poprzez intensywną pracę wyobrażeniową z Bonnie Buckner oraz praktykę ruchową z Rosalind Crisp. Dzieli swoje życie między Berlin i Polskę.

Frédéric Gies mieszka w Sztokholmie i pracuje na polu tańca eksperymentalnego. Jest kierownikiem studiów magisterskich z zakresu choreografii na Uniwersytecie Sztuk w Sztokholmie. Swoje prace tworzy sam lub we współpracy z artystami tańca (m.in. z Anną Pehrsson, Jeftą van Dinther, DD Dorvillier, Manuelem Pelmusem, Isabelle Schad, Alice Chauchat, Frédérikiem de Carlo i Odile Seitz) i  z artystami innych dyscyplin (Fiedelem, Antonem Stoianovem, Danieem Jenatsch, Andreą Keiz, Gavinem Youngiem). Tańczył również w spektaklach Cristiny Caprioli, Jefty van Dinthera, Antonji Livingstone, Petry Sabisch i Isabelle Schad. Jego ostatnie prace są ściśle powiązane z muzyką techno i doświadczeniami Freda wywiedzionymi z tanecznych klubów i rave’ów. Współpracował w nich z DJ-em Fiedelem oraz artystą wizualnym Antonem Stoianovem.

Philipp Gehmacher mieszka w Wiedniu i pracuje międzynarodowo. Jest choreografem, tancerzem i studentem programu „Rzeźba i przestrzeń” na Uniwersytecie Sztuki Stosowanej w Wiedniu. Jego prace dotyczące gestu, przestrzeni i dotyku prezentowane były na licznych festiwalach i w wielu instytucjach na całym świecie. Współpracował z przedstawicielami różnych dziedzin sztuki, między innymi z choreografką Meg Stuart. W 2008 roku Philipp zainicjował serię wykładów performatywnych walk+talk. W tej chwili koncentruje się przede wszystkim na pracy z obiektami i rzeźbie. Otrzymał renomowaną Jerwood Choreography Award oraz Austrian Advancement Award for Dance od austriackiego Ministerstwa Edukacji, Nauki i Kultury.