choreografia, taniec
Anna Godowska
taniec, współpraca choreograficzna
Anita Wach
działania wokalne, muzyka
Dominik Strycharski
reżyseria, tekst
Sławomir Krawczyński
produkcja
Teatr Bretoncaffe
premiera
Festiwal Neuropolis, Berlin, czerwiec 2005
SLAM.IN to spektakl łączący w teatralną całość taniec współczesny, tekst i kreowaną na żywo muzykę. Tytuł projektu pochodzi od modnego obecnie zjawiska artystycznego, łączącego w sobie elementy poezji, teatru, performance’u, czasami także muzyki. W Polsce jest ono jeszcze niezbyt dobrze znane, choć zwolna znajduje publiczność. Uważamy to zjawisko za bardzo ciekawe i nasz projekt wyrasta z fascynacji tą formą ekspresji. Slam jest obszarem słowa, swego rodzaju ostoją poezji, jej żywej odmiany, która poszukuje kontaktu z odbiorcami. W naszym projekcie jest to ważny kontekst, który pozwala zastanowić się nad specyfiką relacji pomiędzy twórcą a odbiorcą. Z drugiej strony slam odzwierciedla niezwykłą plastyczność słowa, a tym samym odkrywa na nowo złożony i bogaty potencjał ludzkiej komunikacji.
Spektakl SLAM.IN jest także próbą kontemplacji przestrzeni, która wydaje się być warunkiem koniecznym istnienia wszelkich istot, obiektów i relacji. Przestrzeń jest święta. Innym ważnym elementem przedstawienia jest związek słowa z ciałem. Swoista gra pomiędzy jednym i drugim. W spektaklu SLAM. IN słowo staje się elementem muzyki, jej częścią składową, tym samym staje się częścią tańca. Impulsy przebiegają od słowa do ruchu i odwrotnie – gest inicjuje mowę. Kompozycja całości jest właśnie złożoną grą zależności między tymi elementami.
Teatr Bretoncaffe został założony w 2001 roku w Warszawie, ale twórcy teatru – Anna Godowska (tancerka, choreograf), Sławomir Krawczyński (scenarzysta, reżyser), Dominik Strycharski (muzyk, kompozytor) współpracowali ze sobą wcześniej realizując projekty dla Stowarzyszenia Scena 96: Dedal (1999), Nokturn (2000).
Teatr Bretoncaffe w swojej twórczości łączy taniec współczesny/ruch, aktorstwo, tekst, muzykę. Traktując w sposób otwarty samo pojęcie teatru, twórcy Bretoncaffe nie chcą ograniczać się li tylko do poszukiwania stylu. Teatr jest dla nich miejscem, gdzie artysta w sposób świadomy otwiera się na rzeczywistość. Źródłem inspiracji może być zarówno konkretny tekst literacki lub filozoficzna myśl, jak i obserwacja codziennych wydarzeń, czy też kontemplacja snów. U podstaw każdej pracy leży chęć uchwycenia zjawisk, które w życiu człowieka i kulturze są nie w pełni uświadomione i trudne do wyrażenia. Jest to poszukiwanie procesów ukrytych za fasadami oczywistości, kulturowymi schematami i potocznymi definicjami, procesów, które w wielkim stopniu determinują nasze życie, wpływają na jednostkowe oraz zbiorowe losy. Śledzenie tego ukrytego nurtu jest sposobem na obserwację współczesności, której obraz ciągle się zmienia, transformuje w coraz nowe formy. Ten obraz w istocie stanowi odbicie skomplikowanej, zbiorowej ludzkiej psyche.
Dla twórców Bretoncaffe taniec jest ogólną nazwą pracy nad ciałem, a praca ta zakłada potraktowanie ciała jako medium treści psychicznych. Taniec i aktorstwo naturalnie współistnieją ze sobą, stanowiąc różne strony jednego procesu. Są manifestacją zjawisk psychicznych. Począwszy od 2004 roku zespół systematycznie pracuje nad własną techniką pracy z ciałem, czerpiąc wiele inspiracji z psychologii zorientowanej na proces, której twórcą jest Arnold Mindell.
Obecny skład zespołu: Anna Godowska, Sławomir Krawczyński (kierownik artystyczny), Dominik Strycharski, Anita Wach.
Teatr Bretoncaffe należy do nurtu teatrów niezależnych. Swoje projekty finansuje z jednorazowych dotacji instytucji publicznych oraz ze środków własnych. Współpracuje z wieloma artystami oraz instytucjami, wśród których wymienić należy: Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, Ośrodek Działań Twórczych, Stowarzyszenie Tancerzy Niezależnych, Stowarzyszenie Scena 96, Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki.