Projekt jest częścią koordynowanego przez Instytut Adama Mickiewicza międzynarodowego programu kulturalnego POLSKA 100, realizowanego w ramach Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA na lata 2017–2021.
Dofinansowano ze środków MKiDN w ramach Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA na lata 2017–2021.
grafika Michał Łuczak
fotografia Silvio Robatto
PROJEKT YANKA RUDZKA. WIELOGŁOS.
To kontynuacja-rozwinięcie projektu , jaki fundacja Art Stations przeprowadziła wiosną 2016 roku w brazylijskim Salwadorze de Bahia w ramach roku kultury polskiej w Brazylii. Inspiracją dla działań było nieoczekiwane odkrycie postaci YANKI RUDZKIEJ (1916-2008) – polskiej tancerki, która w 1956 roku przybyła do Salwadoru by poprowadzić pionierską w tamtym okresie Szkołę Tańca Uniwersytetu Federalnego, która szybko stała się jednym z najważniejszych ośrodków sztuk scenicznych w Brazylii. Nieznana dotąd w ogóle w Polsce Yanka Rudzka uznawana jest za matkę współczesnego tańca w Salvadorze i jedną z najważniejszych postaci tańca nowoczesnego w Brazylii w ogóle - pierwszą, która połączyła tradycję tańca modern (zarówno ekspresjonistycznego, jak i amerykańskiego) z tradycyjną kulturą o korzeniach afro-brazylijskich (zwłaszcza z muzyką i rytuałami i tańcami afrykańskiego kultu opętań candomblé).
Prześledzeniu historii i twórczości Yanki Rudzkiej w celu odzyskania jej dla historii polskiego tańca i choreografii poświęcona była część badawcza projektu w 2016r. Równie istotną częścią przedsięwzięcia stała się praktyczna i twórcza refleksja nad osiągnięciami Rudzkiej i poszukiwanie w jej pracy impulsów i inspiracji dla oryginalnego spektaklu (ZACZYN, chor. Joanna Leśnierowska i Janusz Orlik), który połączył polskich i salwadorskich tancerzy pozwalając na zbliżenie obu środowisk tanecznych (kwiecień 2016). Głównym tematem pracy i projektu stał się przede wszystkim moment spotkania w praktyce tanecznej opartej na analizie i inspiracjach kulturą tradycyjną zarówno Brazylii (samba), jak i Polski (niestylizowane tańce ludowe – oberki i mazurki). Spektakl , którego twórczą zasadą była wymiana doświadczeń, partnerstwo i dialog, stał się w pewnym sensie powtórzeniem gestu Yanki Rudzkiej (jej podróży do Brazylii i dzielenia się taneczną wiedzą przy jednoczesnym zainteresowaniu lokalną kulturą Bahia) i umożliwił praktyczną wymianę doświadczeń i poszukiwanie miejsc wspólnych, oraz inspirujących różnic dzielących oba taneczne światy. (Więcej o Zaczynie tutaj)
Projekt w Salwadorze zarysował obszary poszukiwań, które PROJEKT YANKA RUDZKA.WIELOGŁOS rozwija poszerzając swoje studia nad taneczną kulturą tradycyjną o Armenię i Gruzję proponując spotkanie na przecięciu czterech kultur – polskiej, brazylijskiej i kaukaskiej (ormiańskiej i gruzińskiej). Projekt ma w założeniu twórczą konfrontację artystów tańca współczesnego mierzących się jednocześnie z własną, jak i obcą tradycją. W ten sposób oferuje artystom (a poprzez finałowe pokazy wspólnie stworzonej choreografii także szerszej publiczności ) podróż do źródeł i z powrotem pod patronatem Yanki Rudzkiej. W tym kontekście stanowi także powtórzenie programowego gestu polskiej artystki - gestu podróży do zupełnie nam nieznanej, i postrzeganej jako egzotyczna kultury i pytanie o możliwość międzykulturowego spotkania i poznania oraz gestu zwrócenia się w stronę lokalnej kultury tradycyjnej i jej źródeł z pytaniem o możliwe znaczenie tej kultury dla współczesnej praktyki choreograficznej.
Dofinansowano ze środków MKiDN w ramach Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA na lata 2017–2021.
Projekt realizowany we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca.