Rezydencja odbywa się w ramach programu Identity.Move!
Więcej informacji o programie w zakładce Sieci partnerskie oraz na stronie identitymove.eu
Halka Třešňáková ukończyła studia na Wydziale Teatru Pantomimy i Komedii Praskiej Akademii Muzycznej (HAMU), na której następnie wykładała. Uczyła również na Akademii Muzycznej i Sztuk Performatywnych im. Janáčka w Brnie (JAMU). Współpracuje z artystami z różnych krajów i jest współtwórczynią wielu projektów, w tym „Hanging Man” (Ctibor Turba), „Strangeness/Divnosti”, „The Life of Franta Zije” i „Talkmen” (Jednoka), „I Dressed and Ate” i „Cat” (Petr Krušelnický), a także „On His Couch” oraz „Mezzo”, „Už muž” i „Money Transformance” (Second Hand Women).
W ostatnich latach występowała jako aktorka m.in. w „Uranium”, „Stud Fee” i „Oil” Miroslava Bambuška. Obecnie oglądać można ją w spektaklu „Mrs. Rabbi” w Słowackim Teatrze Narodowym lub w Czeskim Teatrze Narodowym w sztuce „Enron”, do której stworzyła również choreografię ruchu. Obecnie zaangażowana jest w spektakl „Brass Band” teatru Vosto 5 opowiadającego o powojennym pogromie ludności Niemieckiej przeprowadzonej przez Czechów w małym miasteczku w pobliżu Igławy. Pracuje również jako choreografka ruchu w Teatrze Miejskim w Brnie nad spektaklem „The Curious Incident of the Dog in the Night-time”, w którym bada nowe sposoby odkrywania języka scenicznego wyrażającego ruch autystycznego chłopca oraz reakcji na jego osobę świata zewnętrznego. Wiele z jej projektów wystawiono w innych krajach.
Halka Třešňáková lubi prowokować, eksperymentować, odkrywać tabu i zaskakiwać. Jest aktorką, choreografką, pedagogiem i – przede wszystkim – artystką. Jej szczególne zainteresowanie tożsamością wynika z jej pochodzenia. Jako małe dziecko wyjechała z komunistycznej Czechosłowacji i zamieszkała w Niemczech Zachodnich. Do Czech powróciła w 1990 r. Ponadto, wychowywała się w rodzinie żydowskiej, w związku z czym jej tożsamość jest tematem ciekawym i niejednoznacznym. Třešňáková pragnie skupić się m.in. na uchodźcach zmuszonych do znalezienia nowych tożsamości w nowych krajach i językach oraz zobaczyć, jak nastawione jest do nich społeczeństwo. Interesuje ją również ciało jako środek wyrazu.
Projekt powstaje dzięki wsparciu Programu Kultura Unii Europejskiej.