Art stations fundation - by Grażyna Kulczyk

Wystawa, którą prezentujemy na zakończenie programu roku 2010 w Art Stations Foundation w Poznaniu - to kolejny, równoległy pokaz dwóch postaw artystycznych, a zarazem dwóch twórców reprezentujących różne generacje, doświadczenia, zainteresowania.

Najnowsze, monumentalne dzieło Piotra Uklańskiego zainspirowało nas do zestawienia tej realizacji z pracami malarskimi i obiektami teatralnymi Tadeusza Kantora. Celem połączenia dzieł w tych dwóch równoległych prezentacjach jest stworzenie warunków do interakcji obiektów w perspektywie ich indywidualnych kontekstów oraz transformacji znaczeniowej i ikonograficznej zaproponowanej przez Uklańskiego.

Dzieło Uklańskiego, zatytułowane “The Year We Made Contact”, 2010, to instalacja, której głównym elementem jest olbrzymia fakturowa materia – gobelin, żywo nawiązujący swą stylistyką, formą ekspresji, wyrazem scenograficznym, do bardzo rozpoznawalnego klimatu teatru Tadeusza Kantora i Józefa Szajny. Stąd jego oryginalna kompozycja, przestrzenne, parateatralne rozplanowanie oraz kolorystyka noszą także wszelkie cechy wielkiej tradycji polskiego tkactwa artystycznego dekady lat 60. oraz 70. XX wieku. Nieodłączną częścią pracy jest wpisujący się w pole obrazowe, wolnostojący, okrągły czerwony obraz zatytułowany “Czerwony Karzeł” /”Red Dwarf”. Oba elementy tworzą nierozłączną całość, która całkowicie zawłaszcza przestrzeń, w jakiej się znajdują. Decydując się na realizację dzieła w tak rozpoznawalnej formie i stylu, Uklański stworzył pracę, która w konsekwentny sposób kontynuuje podjęty już wcześniej artystyczny program. Jego celem jest poszukiwanie nowych pokładów znaczeniowych, zawartych w stereotypach i symbolach kulturowych oraz mitach narodowych.

Artysta, mieszkający od 1991 roku w Nowym Jorku, posługuje się fotografią, filmem, wideo oraz instalacją. Zarówno jego warsztat, jak i fascynacje nieustannie oscylują wokół kultury popularnej. Piotr Uklański, czerpiąc obficie z jej bogactwa, otrzymując z niej silne inspiracje, nie obawia się sięgać po wizualne klisze. W procesie twórczym jednak nigdy jej do końca nie dekonstruuje, mimo że znany jest ze zdecydowanych rekonfiguracji znaczeń za pomocą zmiany kontekstu (praca “Dance Floor”, 1996, w której wibrująca światłami taneczna posadzka z dyskoteki przeniesiona została do galerii, przez co obiekt nabrał niemalże cech rzeźby minimalistycznej), czy umiejętności wydobycia zaskakujących jakości obiektu wbrew jego kontekstowi (osławiona seria fotograficzna “Naziści”, w której estetyka dzieła, ukazująca przystojnych mężczyzn w mundurach, przesłoniła historyczny, mroczny kontekst przedstawionych portretów).

W przypadku “The Year We Made Contact”, 2010 artysta niejako nakłada specyficzną warstwę znaczeniową na wyraziście określoną i rozpoznawalną warstwę stylistyczną. Tytuł instalacji nawiązuje bowiem do powstałego w latach 80. filmu science-fiction, a element kompozycji przestrzennej pod znamiennym tytułem “Red Dwarf”/”Czerwony Karzeł” - to nic innego, jak wizualna interpretacja gasnącej gwiazdy, co sugestywnie sugeruje jego nazwa.

Pomysł wprowadzenia prac malarskich i obiektów Tadeusza Kantora oraz włączenia ich do wspólnej artystycznej przestrzeni wraz z nową instalacją Piotra Uklańskiego, jej kontekstem znaczeniowym, stwarza niepowtarzalną możliwość wyodrębnienia tych cech i form ekspresji, które zainspirowały powstanie dzieła młodego artysty. Obecność oryginalnych płócien i manekinów twórcy teatru Cricot 2 odgrywa zatem ważną rolę w procesie interpretacyjnym, uwypukla tradycję, a także naświetla aspekty pracy Uklańskiego, które się jej nie poddają.

Analizując źródła i początki stylistyki, symboliki i ekspresji teatru Kantora, warto odnieść je do rzadko dostępnych obrazów malarstwa materii, powstałych na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, które zobaczymy na wystawie. Obrazy te wraz z pracami na płótnie pochodzącymi z okresu fascynacji Kantora estetyką informelu - które nota bene włączały dokonania polskiego artysty do światowego nurtu awangardowych poszukiwań - będą prezentowane w kontekście obiektów z pierwszego spektaklu Cricot 2 – “W małym dworku”.

Premiera tego historycznego, niemal kultowego przedstawienia teatru informel miała miejsce 14 stycznia 1961 roku. To właśnie w tym spektaklu aktorzy traktowani byli na równi z przedmiotami, całkowicie pozbawieni indywidualności, stanowili wręcz niezróżnicowaną masę. Jak mówił sam Kantor: “…ludzie w szafie upodobnieni do wieszanych tam ubrań, pozbawieni własnej woli”. Tak więc prezentacja w Art Stations Foundation stwarza niepowtarzalną okazję do porównania “stylistyki bezforemności” materii malarskiej i jej transgresji do symbolicznej przestrzeni teatralnej.

Dostępna publiczności będzie także legendarna “szafa” Kantora jako nowe miejsce przestrzeni teatralnej, a zarazem obiekt, któremu artysta nadał nowe znaczenie ‘metafizycznego’ rekwizytu teatralnego. Charakterystyczna stylistyka obiektów-manekinów dopełni przedstawienie i nada im cechy spójnej, acz różnorodnej kompozycji przestrzennej.

Ważną część wystawy stanowi zbiór prac malarskich eksponujących włączenie w przestrzeń obrazową przedmiotów “niższej rangi”, takich jak np. zniszczony parasol. Elementy tak zwanej “realności gotowej” eksponowane są w wizualizacji przedmiotów nieważnych, pozbawionych wartości artystycznej, którym przywracany zostaje wizualny charakter dzieła sztuki. W tej grupie na specjalną uwagę zasługuje zaskakująca i ciekawa korelacja prostych materiałów, na przykład nie zagruntowane blejtramy w przypadku przykładów dwóch obrazów z serii “Wszystko wisi na włosku”.

Projekt ekspozycji w Art Stations Foundation, scenografia, a także koncepcja prezentacji w zestawieniu dzieł dwóch artystów: Tadeusza Kantora i Piotra Uklańskiego, umożliwiają namysł nad przenikaniem się stylów i tradycji, poszukiwaniem nowych form w kontekście symboliki awangardowej – teatralnej i pokrewnych sztuk wizualnych, a także pozwalają na głębszą refleksję nad istotą i przesłaniem dzieł stanowiących poszczególne elementy tej spójnej kompozycji przestrzennej.

Mamy nadzieję, że zaproponowane przez nas zestawienie stanie się także przyczynkiem do ciekawej dyskusji, która nawiąże do polemiki, jaka zrodziła się na Biennale w Whitney Museum w Nowym Jorku, podczas tegorocznej premiery instalacji Piotra Uklańskiego.

Warto bowiem wspomnieć, iż dzieło Piotra Uklańskiego z kolekcji Grażyny Kulczyk, które w tym roku miało swoją premierę na Biennale w Whitney Museum, jest po raz pierwszy pokazywane w Polsce. Wszystkie prace malarskie Tadeusza Kantora pochodzą także z Kolekcji Grażyny Kulczyk. Obiekty teatralne udostępnił Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora „Cricoteka” w Krakowie.

Tadeusz Kantor (1915-1990) To jeden z najbardziej znanych na świecie polskich twórców teatru i sztuki. Malarz, scenograf, reżyser, aktor, animator happeningów, poeta, teoretyk sztuki. Prekursor polskiej awangardy. Kantor jest twórcą współczesnego teatru polskiego, awangardowej metody teatralnej, która przeszła wraz ze swym twórcą wiele przemian od teatru „informel”do teatru „zerowego” oraz tak zwanego „teatru śmierci” w „Umarłej klasie”. Malarstwo i teatr przenikały się nawzajem przez całe jego życie. Do końca pozostały ze sobą tożsame.

Wśród wielu wystaw szczególne miejsce zajmują prezentacje w: Galerie de L'Université A.G. (Paryż 1966), Demarco Gallery (Edynburg 1972), Whitechapel Art Gallery, Main&small galleries (Londyn 1976), Centre d'Arts Contemporains (Orlean 1990), Sezon Museum of Art (Tokio 1994), Itami City Museum of Art. (Hyogo 1995), The Czech Museum of Fine Arts, (Praga 2003), a także liczne próby reinterpretacji tej twórczości w ramach „Festiwalu Kraków 2000 - Europejskie Miasto Kultury” oraz wystawa „Tadeusz Kantor. Interior imaginacji” („Zachęta” Warszawa, „Cricoteka” Kraków 2005).

Prace Tadeusza Kantora znajdują się w wielu państwowych i prywatnych kolekcjach. Wśród nich najważniejszym miejscem jest krakowska „Cricoteka” – Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora, istniejąca od 1980 r. Pełni funkcję archiwum, galerii, placówki naukowej i jednocześnie „muzeum”.

Piotr Uklański urodził się w 1968 roku w Warszawie. Studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i fotografię w Cooper Union School for Advancement of Science and Art w Nowym Jorku.
Piotr Uklański zaistniał na artystycznej scenie Nowego Jorku w połowie lat dziewięćdziesiątych, dzięki emblematycznej pracy Bez Tytułu (Dance Floor), 1996 – rzeźbie, które przywołuje dziedzictwo minimalizmu, łącząc jednocześnie dyskursy świata sztuki i rozrywki.

W swojej twórczości Uklański posługuje się różnorodnymi środkami artystycznymi (rzeźba, fotografia, kolaż, performance i film); w przewrotny sposób czerpie z wielorakich odniesień kulturowych, przenosząc ich znaczenia w inne, często zaskakujące konteksty. Jego prace były prezentowane w wielu instytucjach na całym świecie, między innymi w Muzeum Sztuki Nowoczesnej (MoMA) w Nowym Jorku, Centrum Pompidou w Paryżu, Solomon R. Guggenheim Museum w Nowym Jorku, Tate Modern w Londynie oraz Muzeum Ludwig w Kolonii; Uklański reprezentował Polskę na 26. Sao Paolo Biennale w 2004, uczestniczył w 50. Międzynarodowej Wystawie Sztuki „La Biennale di Venezia”, 63. Miedzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji, a ostatnio – w Whitney Biennal 2010 w The Whitney Museum of American Art w Nowym Jorku.

W swojej twórczości artysta nie unika kontrowersyjnych tematów. Jego cykl fotografii Naziści, prezentowany był najpierw w Photographers’ Gallery w Londynie w 1998 roku, gdzie wzbudził liczne protesty. Podczas pokazu w 2000 roku w Galerii Zachęta w Warszawie, został on zniszczony przez Daniela Olbrychskiego, którego fotografia znalazła się w zestawie. 
Prace Uklańskiego często wykraczają poza kontekst galeryjnych pokazów. Billboard Bez Tytułu (Ioannes Paulus PP.II Karol Wojtyła) stał się po śmierci papieża w 2005 roku swoistym publicznym ołtarzem pamięci. Praca ta została ofiarowana przez artystę do kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.

W roku 2006 Uklański zadebiutował jako scenarzysta, reżyser i producent filmu „Summer Love” – alegorycznego westernu z Katarzyną Figurą, Bogusławem Lindą oraz Valem Kilmerem (w roli Nieżywego). Ten „pierwszy polski western” zdobył uznanie międzynarodowej krytyki; swoją premierę miał na festiwalu filmowym w Wenecji w 2006 roku. Rok później „Summer Love” był nominowany do nagrody Gucci Group oraz jako jedyny polski film wszedł do szerokiej dystrybucji w USA.

Prace artysty znajdują się w zbiorach prywatnych oraz publicznych, między innymi w: Muzeum Sztuki Nowoczesnej (MoMA) w Nowym Jorku, Solomon R. Guggenheim w Nowym Jorku, Tate Modern w Londynie, Walker Art Center w Minneapolis, Muzeum Sztuki Współczesnej w Chicago, Muzeum Sztuki Współczesnej w Warszawie, Migros Museum w Zurychu, kolekcji Rodziny Rubell w Miami, kolekcji Peter Brant Foundation w Greenwich, Fundacji Francois Pinault i in.

Uklański pracuje obecnie nad wystawami indywidualnymi w Lever House w Nowym Jorku, w Gagosian Gallery w Nowym Jorku oraz wystawą retrospektywną w Galerii Zachęta, której otwarcie planowane jest w 2011 roku.

Wystawy indywidualne:

2009 “Brut”, Gagosian Gallery, London, UK 

2008 “Biało-Czerwona”, Gagosian Gallery, Nowy Jork, USA (kat.)
“Expanding the Frame” Film Series, Walker Art Center, Minneapolis, USA

2007 “Summer Love”, Whitney Museum of American Art, Nowy Jork, USA
“Joy of Photography”, Musée d'Art Moderne et Contemporain, Strasbourg, Francja (kat.)
“A Retrospective”, Vienna Secession, Wiedeń, Austria
Galleria Massimo De Carlo, Mediolan, Włochy 

2005 Museu de Açude, Rio de Janeiro, Brazylia
"Polonia", Galerie Emmanuel Perrotin, Paryż, Francja
Museu Nacional de Bellas Artes, Rio de Janeiro, Brazylia
"Tristes Tropiques", Galerie Emmanuel Perrotin, Miami, USA

2004 Kunsthalle Basel, Bazylea, Szwajcaria (kat.)
“Zimna Wojna”, Galleria Massimo De Carlo, Mediolan, Włochy (kat.)
“La Flamme Eternelle”, La Nuit Blanche, Place du Trocadero, Paryż, Francja 

2003 “New Paintings”, Gavin Brown’s Enterprise, Nowy Jork, USA

2002 Galerie Emmanuel Perrotin, Paryż, Francja
Galleria Massimo De Carlo, Mediolan, Włochy

2001 “Sneak Preview”, Migros Museum für Gegenwartskunst, Zurych, Szwajcaria
“The Deep”, Gavin Brown’s Enterprise, Nowy Jork, USA
Galerie Enja Wonneberger, Kiel, Niemcy

2000 “Naziści”, Galeria Zachęta, Warszawa, Polska
“Project 72”, Museum of Modern Art, Nowy Jork, USA
“A Norwegian Photograph”, Fotogaleriet, Oslo, Norwegia
“The Nazis”, Kunstwerke, Berlin, Niemcy

1999 DH Smyk, Fundacja Galerii Foksal, Warszawa, Polska

1998 “The Nazis”, Photographers Gallery, Londyn, Wielka Brytania
“Some of More Joy of Photography”, Sabine Kunst Galerie, Monachium, Niemcy
“More Joy of Photography”, Gavin Brown's Enterprise, Nowy Jork, USA

1997 “Joy of Photography”, Galerie Voges & Desein, Frankfurt, Niemcy

1996 Gavin Brown's Enterprise, Nowy Jork, USA

1995 Galerie Voges+Deisen, Frankfurt am Main, Niemcy
“Life as it should be”, Galeria Grodzka, Lublin, Polska 

Wystawy grupowe:

2010 “Il Museo Privato. La passione per l’arte contemporanea nelle collezioni bergamasche”, GAMeC, Bergamo, Włochy
Busan Biennale 2010, Busan, Korea
“Abstraction”, Galerie Emmanuel Perrotin, Paryż, Francja
“Blind Sculpture”, we współpracy z Gelletin, Greene Neftali Gallery, Nowy Jork, USA
“Cameo”, Triple Candie Gallery, Nowy Jork, USA
“Solace”, Austriackie Forum Kultury, Nowy Jork, USA
2010 Whitney Biennal, The Whitney Museum of American Art, Nowy Jok, USA (kat.)
“Crash. Hommage to JG Ballard”, Gagosian Gallery, Londyn, Wielka Brytania (kat.)
“Pop Life. Art in Material World”, Hamburger Kunsthalle, Hamburg, Niemcy (kat.)
“Pop Life. Art in a Material World”, Narodowa Galeria Kanady, Ottawa, Kanada (kat.) 

2009 “Pop Life. Art in a Material World”, Tate Modern, Londyn, WIelka Brytania (kat.)
“Beg Borrow and Steal”, Rubell Family Collection, Miami, USA (kat.)
“Remembering Henry’s Show. Selected works 1978-2000” The Brant Foundation Art Study Center, Greenwich, USA
“Meet Me Inside”, Gagosian Gallery, Beverly Hills, USA
“Ecstatic Abstraction”, Gagosian Gallery, Nowy Jork, USA
“Mapping The Studio”, Palazzo Grassi oraz Punta Della Dogana, Wenecja, Włochy (kat.)
“Sztuka Cenniejsza Niż Złoto“, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa, Polska 

2008 35th Flanders International Film Festival, Ghent, Belgia (kat.)
“Dark Side-Photographic Desire and Sexuality Photographed”, Fotomuseum Winterthur, Szwajcaria (kat.)
“Retrospective”, Gagosian Gallery, Nowy Jork, USA
“Pretty Ugly”, Gavin Brown’s Enterprise/Maccarone, Nowy Jork, USA
“Hamsterwheel”, Malmö Konsthall, Malmö, Szwecja
“When things cast no shadow”, 5th Berlin Biennial for Contemporary Art, Berlin, Niemcy (kat.)
“Reconstruction #3: Artist’s Playground”, Sudeley Castle, Gloucestershire, Wielka Brytania
“Devastation and Depreciation”, Gavin Brown’s Enterprise at Passerby, Nowy Jork, USA
“God & Goods: Spirituality and Mass Confusion”, Villa Manin Centre for Contemporary Art, Codroipo, Włochy (kat.)
“Polish New Wave: A History of the Phenomenon That Never Existed” Film Series, Anthology Film Archives, Nowy Jork, USA; Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa, Polska

2007 “Pop Art Is…”, Gagosian Gallery, Londyn, Wielka Brytania (kat.)
“Insight?“, Gagosian Gallery at Barvikha Luxury Village, Moskwa, Rosja (kat.)
“Group Exhibition of Gallery Artists”, Galerie Emmanuel Perrotin, Miami, USA "Paper Trail: A Decade of Acquisitions", Walker Art Center, Minneapolis, USA
“Reflection”, PinchukArtCentre, Kijów, Ukraina (kat.)
“Summer Love”, 37th Kyiv International Film Festival Molodist, Kijów, Ukraina (kat.)
“Summer Love”, 7th Go East Film Festival, Wiesbaden, Niemcy (kat.)
“Summer Love”, 29th Moscow International Film Festival, “World of Cinema” Section, Moskwa, Rosja (kat.)
“Summer Love”, 42nd Mezinárodní Filmový Festival Karlovy Vary, “Cinema Gallery” Section, Karlovy Vary, Republika Czeska (kat.)
“Collection Part II”, Migros Museum, Zurych, Szwajcaria
“Passage du Temps/François Pinault Collection”, Tripostal, Lille, Francja (kat.)
“What We Bought”, Camera Austria Kunsthaus Graz, Graz, Austria
“Brasil desFocos [o olho de fora]”, Centro Cultural Banco Do Brasil, Rio de Janeiro, Brazylia
“Out of Art: From the Collection of Ernesto Esposito “ CentrePasquArt, Biel, Szwajcaria
“Shapes of Space”, Solomon R. Guggenheim Museum, Nowy Jork, USA
“Hamsterwheel”, Arsenale di Venezia, Wenecja, Włochy; Le Printemps de Septembre, Toulouse, Francja; CASM, Barcelona, Hiszpania; Malmö Konsthall, Malmö, Szwecja
Outdoor commission in Villa Manin Centro D'Arte Contemporanea, Passarino, Włochy
“High Desert Test Sites”, Pioneertown, USA

2006 “The Francois Pinault Collection: A Post-Pop selection”, Palazzo Grassi, Wenecja, Włochy (kat.)
“Infinite Painting. Contemporary Painting and Global Realism”, Villa Manin Centre of Contemporary Art, Codroipo, Włochy (kat.)
"Where are we going? Selections from the François Pinault Collection”, Palazzo Grassi, Wenecja, Włochy (kat.)
“Strange I’ve seen That Face Before”, Städtisches Museum Abteiberg, Moenchengladbach, Niemcy (kat.)
“Tbilisi 3. Let’s Stay Alive Till Monday,” National Art Center NAC, Tbilisi, Gruzja
“Summer Love,” 63rd Mostra Internazionale d'Arte Cinematografica di Venezia, la Biennale di Venezia, Official selection, Out of Competition, Midnight screening, Wenecja, Włochy (kat.)
“Summer Love,” Gdynia 2006, XXXI Festiwal Polskich Filmów Fabularnych, Gdynia, Polska (kat.)
“Summer Love,” 12th Athens International Film Festival, Panorama Section, Ateny, Grecja (kat.)
“Summer Love,” 22nd Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy, Warszawa, Polska (kat.)
“Summer Love,” 18th Polish Film Festival In America, Chicago, USA (kat.)
“Summer Love,” Stockholm International Film Festival, “Twilight Zone” Section, Sztokholm, Szwecja (kat.)
“Summer Love,” 30th Mostra Internacional de Cinema São Paulo, “New Directors” Competition, Sao Paulo, Brazylia (kat.)
“Summer Love,” 8th Medzinarodny Filmovy Festival, “Made in Europe” Section, Bratysława, Słowacja (kat.)

2005 8th Biennale d’Art Contemporain de Lyon 2005, Lyon, Francja (kat.)
"Superstars: The Celebrity Factor. From Warhol to Madonna", Kunsthalle Wien, Wiedeń, Austria (kat.)
“(IN) VISIBILE / (IN) CORPOREO”, Museo d’Arte di Nuoro, Nuoro, Włochy
“War is Over 1945 – 2005. The Freedom of Art from Picasso to Warhol and Cattelan”, Galleria d’Arte Moderna e Contemporanea, Bergamo, Włochy (kat.)
“Bidibidobidiboo: Works from Collezione Sandretto Re Rebaudengo”, Fondazione Sandretto Re Rebaudengo, Torino, Włochy (kat.)
"Just do it!”?, Lentos Kunstmuseum, Linz, Austria
"Universal Experience: Art, Life and the Tourist’s Eye”, Museum of Contemporary Art, Chicago, USA (kat.)
"Coolhunters", Zentrum für Kunst und Medientechnologie, Karlsruhe, Niemcy
“The Gesture. A Visual Library in Progress”, Macedonian Museum Of Contemporary Art, Thessaloniki, Grecja (kat.)
“Poles Apart: Contemporary Polish Art”, Rubell Family Collection, Miami, USA
“Closing Down”, Bortolami Dayan Gallery, Nowy Jork, USA
“Tbilisi 2. Wednesday Calls the Future,” National Art Center NAC, Tbilisi, Gruzja

2004 “Image Smugglers in a Free Territory”, 26. Biennal de São Paulo, São Paulo, Brazylia (kat.)
“Continental Breakfast”, 45th International October Salon, Belgrad, Serbia (kat.)
“After Images”, Neues Museum Weserburg Bremen, Bremen, Niemcy (kat.)
“Czarny Kwadrat”, Białystok, Polska

2003 “The Moderns,” Castello di Rivoli, Turyn, Włochy (kat.)
“Dreams and Conflicts, the Dictatorship of the Viewer”, 50th International Art Exhibition, La Biennale di Venezia, Wenecja, Włochy (kat.)
“Necessary #2 (workshop)”, Galleria Civica di Arte Contemporanea, Montevergini, Włochy
“Hidden in a Daylight”, Hotel Pod Brunatnym Jeleniem, Cieszyn, Polska (kat.)

2002 “Art after Art”, Neues Museum Weserburg, Bremen, Niemcy (kat.)
“5 Years”, Jousse Entreprise, Paryż, Francja
“Mirroring Evil: Nazi Imagery/ Recent Art”, The Jewish Museum, Nowy Jork, USA (kat.)
“My Head is on Fire but my Heart is Full of Love”, Charlottenborg Exhibition Hall, Kopenhaga, Dania (kat.)
“COPY”, Roth Horowitz Gallery, Nowy Jork, USA
“Fair”, Royal Collage of Art, Londyn, Wielka Brytania (kat.)
“Big Brown Bag”, Gavin Brown's Enterprise, Nowy Jork, USA
“Baltic Babel”, Rosemusem, Malmö, Szwecja (kat.)

2001 “Arte Contemporaneo Internacional”, Museo de Arte Moderno, Mexico City, Meksyk
“Casino 2001,” S.M.A.K. Museum voor Schone Kunsten, Gandawa, Belgia (kat.)
“The Americans: New Art,” Barbican Gallery, Londyn, Wielka Brytania (kat.)
“Let”s Entertain”, Miami Art Museum, Miami, USA
“Minimal Maximal”, Narodowe Muzeum Sztuki Współczesnej, Kyoto, Japonia
“The Love of Look”, Galerie Kerstin Engholm, Wiedeń, Austria
“Boomerang”, Exit Art, Nowy Jork, USA
“Uniform. Order and Disorder”, Stazione Leopolda, Pitti Immagine, Florencja, Włochy (kat.)
Tirana Biennale 1, National Gallery and Chinese Pavillon, Tirana, Albania (kat.)
“Watou Poëziezomer 2001- Een lege plek om te blijven”, różne lokalizacje, Watou, Belgia (kat).
“Zawody Malarskie/Painters’ Competition”, Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała, Polska (kat.)
"Contact/Impact", Fondazione Sandretto Re Rebaudengo, Turyn, Włochy

2000 "Counter-Monuments and Memory," The Museum of Modern Art, Nowy Jork, USA
“Au-Dela du Spectacle”, Centre Pompidou, Paryż, Francja (kat.)
“Age of Influence: Reflections in the Mirror of American Culture”, Museum of Contemporary Art, Chicago, USA
“Let's Entertain”, Walker Art Center, Minneapolis, USA (kat.)
“Greater New York”, PS1 Contemporary Art Center, Nowy Jork, USA (kat.)
“Wider Bild Gegen Wart”, Galerie Martin Janda, Wiedeń, Austria

1999 “Minimal-Maximal,” Kunsthalle Baden-Baden, Baden-Baden, Niemcy; Centro Galeo de Arte Contemporanea, Santiago de Compostela, Hiszpania 
“Krauts – Fritz – Piefkes...? Germany Seen from Abroad” Haus der Geschichte Bundesrepublik Deutschland, Bonn, Niemcy (kat.)
“Peace”, Migros Museum für Gegenwartskunst, Zurych, Szwajcaria (kat.)
“Two Doors-True Value”, Mai 36 Galerie, Zurych, Szwajcaria

1998 “I Love NY”, Museum Ludwig, Kolonia, Niemcy (kat.)
“Minimal-Maximal”, Neues Museum Weserburg, Bremen, Niemcy (kat.)
“Manifesta II”, Casino Luxembourg – Forum d’Art Contamporaine, Luxemburg (kat.)
“Lovecraft”, Spacex Gallery, Essex, WIelka Brytania
“Superfreaks”, Greene Naftali Gallery, Nowy Jork, USA
“Not Today“, Gavin Brown’s Enterprise, Nowy Jork, USA

1997 Gramercy International Contemporary Photography Fair, Nowy Jork, USA
“Assuming Positions”, ICA, Londyn, Wielka Brytania (kat.)
“Waves in, Particles out”, CCA, Glasgow, Wielka Brytania (kat.)

1996 “Departure Lounge”, Clocktower Gallery of PS1 Contemporary Art Center, Nowy Jork, USA
“Quick Time”, Galerie Voges + Deisen, Frankfurt am Main, Niemcy (kat.)
“Nippon International Performance Festival”, BEAM Gallery, Tokio, Japonia
“Skizze”, Galerie Voges + Deisen, Frankfurt am Main, Niemcy
“Weil Morgen”, Ice Factory, Hannover, Niemcy

1995 “Just do it” Cubitt Gallery, Londyn, Wielka Brytania
“Raw Spaces”, Real Art Ways, Hartford, USA

1994 Zamek w Krasiczynie, Polska

1992 Theater Works: Emerging/Experimental Directions, Nowy Jork, USA
“Stoliczku Na Kryjsie”, Babia Góra, Beskid Żywiecki, Polska

1991 Onetwentyeight Gallery, Nowy Jork, USA
H.O.M.E. Home for Contemporary Theater and Art, Nowy Jork, USA

1990 “Massons”, Mostowa 15, Warszawa, Polska