Art stations fundation - by Grażyna Kulczyk


05.10.2014
19:00
Studio Słodownia +3

Tickets price 15zł and 10zł (reduced) available at Stary Browar information points and online at ebilet.pl

David Wampach SACRE SPEKTAKL

choreography David Wampach
costumes Rachel Garcia and Laurence Alquier
dance Tamar Shelef and David Wampach
sound Mikko Hynninen
stage management Gaëtan Lebret
with the participation of Chiara Gallerani, Johanna Korthals Altes,
Enora Rivière, Mark Tompkins and Christian Ubl
thanks to Dominique Brun
production management Sabine Seifert
production Association Achles
coproductions Festival Montpellier Danse, Centre national de la danse - Pantin,
Centre chorégraphique national de Franche-Comté à Belfort, Cratère - Scène nationale
d’Alès.
with support from  Fondation d'entreprise Hermès, Tanzquartier (Vienna) and adc
(Geneva) for Modul-dance program, and Ménagerie de Verre in the frame of Studiolabs
with help from Centre chorégraphique national Montpellier Languedoc-Roussillon.
studio CNDC - Centre national de danse contemporaine d’Angers

Sacre V Archeno MG 5042 paysage

Ekstremalne przeżycie – kobieta i mężczyzna pozbawiają się nawzajem tchu. W ten sposób francuski choreograf David Wampach rozpoczyna nowe spojrzenie na „Święto wiosny” Wacława Niżyńskiego w jednym ze swoich ostatnich utworów pt. „SACRE”, w którym, wraz z tancerką Tamar Shelef, wyczerpuje się na scenie. Z oryginału pozostają zaledwie ślady – kilka schematów ruchów i kilka nut muzyki Strawińskiego. Otoczeni minimalistyczną scenografią, która jest odrobinę groteskowa i straszna, Wampach i Shelef tak usilnie pracują nad hiperwentylacją, że nawet publiczność traci oddech.

Tytuł odnosi się to „Święta wiosny”, utworu Strawińskiego, który miał swoją premierę w 1913 r. pod szyldem Niżańskiego – spektaklu, który w tamtym czasie wywołał ogromny skandal, zanim stał się podstawowym punktem odniesienia dla tańca nowoczesnego. To, co interesuje Davida Wampacha w założeniu utworu, jest fakt, że przywołuje on „rytuał, ceremonię, stan ekstazy i upojenia […]”. Ale nawet, gdy Wampach odnosi się do tych pojęć, za każdym razem odbywa się to na zasadzie techniki gry i interpretacji. W jego poprzednim spektaklu „CASETTE” wykonawcy pracowali w oparciu o wyolbrzymienie emocji przywołując lekkość „Dziadka do orzechów”, baletu, który stanowił inspirację dla utworu. Tym razem „SACRE” spogląda w kierunku całkowicie odwrotnym. Tego rodzaju dialektyka pomiędzy tym, co osobiste a tym, co ogólne rozwija się również przestrzennie zajmując miejsce w napięciu pojawiającym się pomiędzy ścianami a podłogą, pomiędzy obrzeżam a środkiem. W tej serii rytuałów najważniejszą kwestią jest ciężar przestrzeni i twarzy.

 SACREValerie Archeno

David Wampach rozpoczął swą karierę od studiów na Wydziale Nauk Medycznych w Montpellier, podczas których dość szybko zainteresował się sztuką performatywną – najpierw teatrem a później tańcem. Uczestniczył w produkcjach kilku grup tanecznych: Company Coline z Istres (1999), Ex.e.r.ce w Centre chorégraphique national de Montpellier kierowanym przez oraz w Mathilde Monnier (2000) oraz brukselskiej szkoły P.A.R.T.S Anne Teresy de Keersmaeker (2001). W latach 2004-2006 brał również udział w warsztatach kultury choreograficznej prowadzonych przez Laurence’a Louppego. W 2011 r. wykształcone przez niego podejście do tańca, zapożyczone z teatru i sztuk plastycznych, zostało włączone do programu działań Association Achles. David Wampach jest współautorem duetu „D ES R A” (2003), który stworzył z Pierrem Mourlesem. Następnie stworzył solo „CIRCONSCIS” (2004), radykalne, hipnotyczne trio do muzyki metronomicznej – „BASCULE” (2005), „QUATORZE” (2007), duet z pianistą Aurélienem Richardem – „AUTO” (2008), „BATTERIE” (2008) oraz „BATTEMENT” (2009) będące wariacją na temat grand battement (ruchu nogą w balecie) W 2011 r. stworzył dwa nowe utwory: „CASSETTE” – latynoską wersję baletu „Dziadek do orzechów”, oraz „SACRE” – interpretację „Święta wiosny” stworzoną podczas Festiwalu Tańca w Montpellier 2011. W tym samym roku był rezydentem w Villa Kujoyama w Kioto, gdzie spędził sześć miesięcy. W 2012 r. napisał i wyreżyserował swój pierwszy film krótkometrażowy pt. „RITE”, który jest kontynuacją spektaklu „SACRE”. W 2013 r. stworzył solo „TOUR”. David Wampach regularnie współpracuje z artystami reprezentującymi różne dziedziny sztuki: z reżyserem Guillaumem Vincentem, pisarzem Jeromem Gamem oraz grupą tanczną Rumba is Compas. W 2014 r. został zaproszony jako mentor na festiwal ImPulsTanz organizowany w ramach danceWEB w Wiedniu.

Tamar Shelef kształciła się przez trzy lata w Rambert School of Dance w Londonynie, po ukończeniu której pracowała z Bat Dor Company w Izraelu, a następnie dołączyła do Grand Theatre de Geneve w ramach pięcioletniego kontraktu. W 1992 r. zamieszkała we Francji, gdzie przez trzy lata była członkiem zespołu Preljocaj. Od tamtej pory współpracowała z choreografami Joelem Borgesem, Maite Fossen, Christianem Rizzem i Alainem Buffardem oraz z artystką wizualną Iris Sarah Schiller i reżyserem Julienem Combeyem. Po „QUATORZE” (2007), „SACRE” jest drugim projektem Davida Wampach, w którym Tamar Shelef bierze udział.

 

SACRE 1

„SACRE” – recenzje prasowe

„Z rozmysłem, ale nie dosłownie David Wampach tworzy „Święto wiosny” ograniczone do duetu, który wydaje się być mocniejszy i bliższy oryginałowi niż większość interpretacji. W prostych kostiumach, które przywołują na myśl malarza, scenografa i jednego z autorów oryginalnej koncepcji „Święta” – Nicolasa Roericha, wykonawcy ześlizgują się po stromych, gładkich ścianach scenografii niczym bliźniacy. Unikając kojarzonego zwykle ze „Świętem” muzycznego uniesienia, dwie wyciszone nuty (na początku i na końcu) prowadzą do gwałtownego upadku Strawińskiego. Oddechy wykonawców oddają gorączkowy pośpiech i ofiarne wycieńczenie. Są one zarówno wspaniałe jak i przejmujące, bo cóż może nieść silniejszy przekaz i być jednocześnie tak mocno osadzonym w wnętrzu człowieka jak dyszenie? Cóż może być tak przerażające jak utrata tchu, gdy może zabraknąć powietrza? I cóż może być bardziej niepewnego i rozpaczliwego niż przejście od życia do śmierci – od pierwszego do ostatniego oddechu? Tamar Shelef i David Wampach – bohaterowie tego duetu – są po prostu… niesamowici!”

 Agnès Izrine • „Danser magazine”, wrzesień 2011

modul presentation

Supported by MODUL-DANCE and the Culture Programme of the European Union
malta2013 moduldance