Art stations fundation - by Grażyna Kulczyk

Goszczący po raz pierwszy w Polsce Raimund Hoghe jest jednym z najważniejszych współczesnych twórców europejskich (w naszym kraju wciąż nieznanym, tym bardziej cieszy nas, że możemy tę, pozbawiającą nas kontaktu z fascynującą artystyczną osobowością, taneczną lukę wypełnić).

Urodzony w Wuppertalu, zaczynał jako dziennikarz „Der Zeit” - pisarz, teoretyk i krytyk sztuki i tańca, autor wielu portretów artystycznych outsiderów - by w latach 80. zostać dramaturgiem Piny Bausch i autorem 2 książek o jej Tanztheater. Od początku lat 90. zdecydował się zająć reżyserią-choreografią kreując poetyckie spektakle łączące w sobie najlepsze osiągnięcia i doświadczenia (a także odwieczne tematy – alienacji / wykluczenia / (braku) miłości i samotności) klasycznego teatru tańca z estetyką minimalistycznej sztuki inspirującej najnowsze tendencje w choreografii. Z połączenia wielkiej tradycji z oryginalną wizją artystyczną i szczególną muzyczną wrażliwością powstała sztuka o unikatowej jakości i estetyce plasująca Raimunda Hoghe w czołówce europejskich choreografów przełomu wieków. Jego osobista historia (od dziecka jest obciążony kalectwem, a jego homoseksualna orientacja w latach 70. i 80. czyniły go podwójnie wykluczonym ze społeczeństwa) i artystyczna droga stanowią doskonały przyczynek do analizy fenomenu teatru tańca oraz obserwowania jak artyści wywodzący się z tego nurtu przetwarzają go twórczo przepuszczając przez filtr własnych doświadczeń i wrażliwości.

Hoghe jest autorem ponad 10 choreografii. Jest również obecny na scenie we wszystkich swoich spektaklach. Współpracuje z telewizjami (filmy z jego udziałem będziemy oglądać także w ramach serii taniec.doc na Malcie 25.06, m.in. jego autoportret „Der Buckel” z 1997 r. wyprodukowany przez telewizję WDR), a jego książki tłumaczone są na wiele języków. Hoghe był także wielokrotnie nagradzany za choreografię (m.in. Deutscher Produzentenpreis für Choreografie / 2001, czy francuską Prix de la Critique 2006 za „Swan Lake, 4 Acts” jako „najlepszy spektakl zagraniczny”). W 2008 roku Balletanz International przyznał mu w głosowaniu krytyków tytuł „Tancerza Roku 2008”.

W ramach wizyty na festiwalu Raimund Hoghe zaprezentuje dwa spektakle, które odzwierciedlają także dwa główne leitmotivy w sztuce Hoghe (miłość do muzyki i refleksja nad historią tańca). Obejrzymy solo w wykonaniu młodego tancerza Emmanuela Eggermonta „L’Après-midi” (sobota 27.06) oraz grupowy spektakl„Boléro Variations” (piątek 26.06). Oba spektakle ukazują ogromną erudycję i wrażliwość artysty w konfrontowaniu się z bogatą tradycją muzyczną (w tym przypadku z formą bolera, nie tylko Ravela) i taneczną, a przede wszystkim baletową, reinterpretując największe dzieła XX w. jak „Jezioro Łabędzie” czy „Święto wiosny”;„L’Après-midi” nawiązuje oczywiście do sławnej choreografii Wacława Niżyńskiego.

Pier Paolo Pasolini pisał kiedyś o potrzebie rzucenia swego ciała w walkę. Te słowa zainspirowały mnie i doprowadziły do decyzji, by wyjść na scenę. Inne moje inspiracje to rzeczywistość, która mnie otacza, czasy w których przyszło mi żyć, moje wspomnienia zdarzeń, ludzi, obrazów i uczuć oraz potęga i piękno muzyki. Także konfrontacja z własnym ciałem, które w moim przypadku nie koresponduje z ogólnoprzyjętymi normami piękna. Ciała na scenie, które nie spełniają norm – to dla mnie bardzo ważne – nie tylko w kontekście historii sztuki i tańca, ale także w świetle współczesnych tendencji czyniących z żywych istot estetyczne, wykreowane obiekty. A jeśli chodzi o sukces? - ważnym jest, żeby po prostu móc pracować i podążać własną drogą – z sukcesami lub bez. Po prostu robię to, co czuję, że muszę robić…
Raimund Hoghe

www.raimundhoghe.com