Art stations fundation - by Grażyna Kulczyk
21:00
Studio Słodownia +3
koncepcja, kreacja
André Gingras
współreżyseria, dramaturgia
Sue Jane Stoker
wideo
Fabio Iaquone
tańczą
Kenneth Flak, Kirstine Ilum Sörensen, Lawrence Irons, Marek Zawalski
muzyka
Jurgen de Blonde
scenografia
Ilona Kroeber
kostiumy
Asalia Khadjé
światła
Bas Vissers
produkcja
Korzo producties, The Hague, The Netherlands
koprodukcja
Künstlerhaus Mousonturm, Frankfurt, Germany, Tanzhaus NRW, Dusseldorf, Germany
partnerzy
Polygon-Centre for Cultural Research and Project Development, Zagreb, Croatia, Art Workshop Lazareti, Dubrovnik, Croatia Melkweg Theater, Amsterdam, The Netherlands
Hypertopia - międzynarodowa koprodukcja o naszym obsesyjnym dążeniu do czystości.
Hypertopia to słowo powstałe z połączenia dwóch innych: utopii (wizji perfekcyjnego świata i społeczeństwa) i hyperopii, specjalistycznego terminu dla pewnego uszkodzenia wzroku, potocznie zwanego krótkowzrocznością lub zawężonym polem widzenia. Kombinacja tych dwóch słów rodzi pytanie: czy marzenie o społeczeństwie idealnym prowadzi w prostej linii do przekonania, że cel uświęca środki, co z kolei prowadzi do swego rodzaju wybiórczej ślepoty względem tego, co dzieje się aktualnie wokół nas?
W swoich poprzednich dziełach (jak choćby w prezentowanym już w Poznaniu CYP17 czy w opowiadającym o migracji The Lindenmeyer System) holendersko-kanadyjski choreograf André Gingras zawsze podejmował ważne społecznie tematy. Podobnie jest w Hypertopii, spektaklu którego tematem jest obsesja czystości i dążenie do osiągnięcia perfekcyjnego życia. Dzisiejszym społeczeństwem kieruje tęsknota za utopią i obsesja politycznej, religijnej i rasowej doskonałości. Jest dziś bardziej jasne niż kiedykolwiek wcześniej, jak wielkie zagrożenie niesie ze sobą fanatyzm, i jak silne społeczne napięcia wywołuje chorobliwe i obsesyjne dążenie to idealnej czystości.
Hypertopia jest więcej niż spektaklem - obok niego powstał bowiem blogwww.hypertopia-weblog.com, na którym każdy może wypowiedzieć się na najróżniejsze tematy. W ten sposób Hypertopia zaprasza do włączenia się w szerszą niż tylko jednorazowa (spektaklowa) społeczną dyskusję.
"W doskonale wytrawnej formie Gingras zadaje niewygodne pytania – tym samym od kilku już lat nieprzerwanie staje się jednym z najbardziej interesujących artystów holenderskiej sceny."
Düsseldorfer Kultur, Germany
"w spektaklu Gingrasa, (...) moment zdaje się w ogóle nie mijać, minimalizm obrazów miesza się tu z ich fizyczną intensywnością; słownik ruchowy niesie ze sobą znaczenia egzystencjalne."
Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung, Germany
Hypertopia powstała dzieki wsparciu Dutch Ministry of Culture i Dutch Fund for Amateur Art and Performing Arts.
André Gingras urodził się w Kanadzie, studiował w Toronto, Montrealu i Nowym Jorku. Jego studia w Kanadzie obejmowały teatr, literaturę angielską i taniec współczesny. Swoją taneczną edukację kontynuował w Nowym Jorku, gdzie pracował z Christopherem Gillisem, Dougiem Varone, Mariko Tanabe i Doris Humphrey Repertory Co. W 1996 roku został stałym współpracownikiem Roberta Wilsona, współtworząc takie spektakle jak; TSE, The Days Before, Prometheus, 70 Angels on the Facade, czy Relative Light.
Pracę choreografa rozpoczął w 1999 roku w Holandii. Jego pierwsza praca sceniczna, produkcja Teatru Korzo CYP17 (2000) zdobyła międzynarodowy rozgłos, co zaowocowało licznymi prezentacjami w Holandii i zaproszeniami m.in. na tak prestiżowe festiwale jak Rencontres Chorégraphiques de Seine-Saint Denis w Bagnolet, Romaeuropa Festival, Munich Dance 2002, czy Biennale w Wenecji w 2003 roku.Za CYP17 Gingras otrzymał też Encouragement Prize 2001 od Amsterdam Art Fund. Inne jego prace to: Penthesilea (współpraca z Peterem Steinem, 2002 rok), The Sweet Flesh Room (2002), The Lindenmeyer System (2004), choreografie dla Holenderskiego Teatru Tańca - I, Mean Free Path (2004) i excessive second body smile (2005), trans.form (2006). Spektakl Hypertopia powstał w 2006 roku w Teatrze Korzo w Hadze.
W swoich poszukiwaniach André Gingras inspiruje się sztukami walki, breakdancem, fizycznymi objawami związanymi z różnymi stanami chorobowymi, teatrem i post-modern dance. Celem Andre Gingrasa jest połączyć taniec ze sztukami wizualnymi i cyfrowymi oraz zaangażować publiczność w dialog oparty na problemach współczesności.