Art stations fundation - by Grażyna Kulczyk


Joanna Leśnierowska BLUR

Pomysł & kompozycja
Joanna Leśnierowska

wykonanie
Aleksandra Borys

scenografia & kostium
Michiel Keuper

światło
Joanna Leśnierowska
(przy współpracy koncepcyjnej Jana Maertensa)

dźwięk & realizacja techniczna
Łukasz Kędzierski

trening głosu
Katarzyna Sitarz

oprawa graficzna
Michał Łuczak

produkcja
Joanna Leśnierowska

koprodukcja
Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk

przy wsparciu
wpZimmer Antwerp
Visegrad Artist Residency Program for Performing Arts  (VARP-PA) 

 

ASF ikona rider techniczny

ASF ikona formularz promo pack

ASF ikona video

Blur Promo darker SM

Gest celowego rozmazywania obrazu (ang. blur) jest obecny w tradycji europejskiego malarstwa już od czasów Leonarada da Vinci i jego techniki zmiękczania konturów (sfumato). Jednak to dopiero wraz z praktyką Gerharda Richtera (który od końca l. 60 XX w. pozbawiał swe fotorealistyczne obrazy ostrości) rozmyte powierzchnie i kształty stały się jednym z centralnych motywów zarówno figuratywnego, jak i abstrakcyjnego malarstwa oraz fotografii (i post-fotografii) współczesnej. Artyści rozmazują obrazy intencjonalnie i na wiele różnych sposobów, aplikując różnorodne koncepty i strategie. Niewyraźne płaszczyzny, zamazane kontury, mgliste wizerunki, bezkształtne motywy, nieokreślone stany między w(yob)rażeniem a rozpadem, chaotyczne akumulacje, nieustanny nadmiar jednocześnie ważnych i nie-ważnych detali, rozproszone wizje i znaczenia oraz zagadnienia koloru i kompozycji wysunięte na plan pierwszy – z wszystkim tym w pamięci wchodzimy do studia eksplorować możliwość „rozmazania” w kontekście ciała i choreografii.

W przygotowaniach do spektaklu wzięli udział artyści wielu różnych dziedzin. Wspólnie poszukiwaliśmy sposobów przetłumaczania idei „rozmaz(yw)ania” na wszystkie poziomy spektaklu. „Rozmazanie” rozumieliśmy na dwa sposoby – dosłownie: jako pozbawienie ostrości/kształtu/formy (lub niemożność utrzymania jednej formy), i metaforycznie – jako wizualną i fizyczną reprezentację mentalnej i emocjonalnej kondycji, w której pozbawieni zostajemy wcześniej rozpoznanych i powszechnie akceptowanych punktów odniesienia oraz bezustannie, zarówno w makro, jak i mikro skali, doświadczamy sfragmentaryzowanej rzeczywistości pełnej skrawków obrazów i dźwięków, szczątków informacji, odprysków idei i ideologii…

Praca nad „blur” stanowi kolejną odsłonę zainicjowanych w 2014 r. (przy okazji tworzenia trio „…(rooms by the sea)”) ćwiczeń w patrzeniu – praktyki postrzegania i myślenia obrazami, która czerpiąc inspiracje i strategie ze współczesnego malarstwa i (post)fotografii, egzaminuje możliwość restytucji spojrzenia w kontekście sztuk scenicznych.

Joanna Leśnierowska od 2003 roku, równolegle do swej pracy kuratorskiej dla Art Stations Foundation, rozwija niezależną praktykę jako choreograf i dramaturg, a często także reżyser światła zarówno w projektach własnych, jak i innych artystów. Absolwentka teatrologii  Uniwersytetu Jagiellońskiego Joanna była jedną z pierwszych osób profesjonalnie piszących o współczesnym tańcu i choreografii  publikując w czołowych polskich czasopismach teatralnych („Didaskalia”, „Teatr”), a także poza Polską. Wykładała także gościnnie w uniwersytetach w Poznaniu i Krakowie. W 2004 roku w ramach fundacji Art Stations, stworzyła i prowadzi pierwszy w Polsce program rozwoju choreografii Stary Browar Nowy Taniec  (www.artstationsfoundation5050.com) nieprzerwanie wspierając rozwój polskich artystów tańca.

W latach 2003-2009 Joanna współtworzyła Towarzystwo Gimnastyczne (kolektyw i stowarzyszenie), w ramach którego powstały 3 spektakle : "Whatever you wish" (2003) "Obcojęzyczność" (2005) i "nic" (2007). Współpracowała  m.in. z Arkadim Zaidesem, Lią Haraki,  Martą Ladjánszki, Jurijem Konjarem, Januszem Orlikiem, Renatą Piotrowska i Marią Stokłosą. W 2011 roku stworzyła swój pierwszy w pełni autorski spektakl (”rekonstrukcja”). W 2013 roku razem z Januszem Orlikiem stworzyła solo INSIGHT nagrodzone za najlepszą choreografię podczas Polskiej Platformy Tańca 2014. W styczniu 2014 roku odbyła się premiera jej trio "... (rooms by the sea)”, która zapoczątkowała długofalową praktykę pracy z obrazami ( „Ćwiczenia w patrzeniu"). W 20015/2016 Joanna zainicjowała i poprowadziła Projekt Yanka Rudzka, który połączył tancerzy polskich i brazylijskich w twórczym dialogu inspirowanym niestylizowanymi tańcami tradycyjnymi obu krajów. Jednym z głównych rezultatów projektu była premiera grupowej choreografii "Zaczyn" w ramach Międzynarodowego Festiwalu  VIVADANÇA w Salvadorze (kwiecień 2016).

Aleksandra Borys pracuje zarówno na polu choreografii, jak i sztuk wizualnych, video, instalacji, fotografii, ekologii, astronomii, i kosmologii. Ukończyła kierunek Art and Science w Central Saint Martins/ Universytet Sztuki w Londynie, wcześniej studiowała taniec w szkole Codarts w Rotterdamie. Jest także absolwentką Panstwowej Szkoły Baletowej  w Łodzi.

Od 2014 roku prowadzi badania nad relacją ciała człowieka do Ziemi i Wszechświata, zarówno na poziomie naukowym oraz kulturowym. W swoich pracach video portretuje ucieleśnienie teorii z tym związanych (filmy krótkometrażowe: „9,81* states of attempts” 2015, „Selfportret” 2013, „Unisono” 2013). Łącząc choreograficzne myślenie z sztuką wizualną, tworzy instalacje, które oferują widzowi fizyczne doświadczenie łączności, konsekwencyjnośći wydarzeń, oraz daje możliwość fizycznego doświadczania zagadnień naukowych („SpaceSnake” 2016, „Movementscape” 2015, „Air Mapping” 2013, „A2C+CA2+C2A” 2012.) Prace choreograficzne Aleksandry krążą wokół poszukiwań ruchowych, możliwości fizycznych oraz funkcjonalności ciała ludzkiego w różnych środowiskach („Unisono” 2013, „bezsens- an action painting” 2012, „Double-re-act”2010). Zadebiutowała solo „Lost in Details” stworzonym w ramach programu Solo Projekt 2010. Stypendystka wielu programów ministerialnych oraz międzynarodowych. W 2015 Aleksandra jako pierwsza otrzymała Stypendium Badawcze Grażyny Kulczyk na badania z zakresu art and science. 

Michiel Keuper jest absolwentem projektowania mody w Instytucie Sztuki ArtEz w Arnhem w Holandii. Pod własnym szyldem Keupr/van Bentm wielokrotnie prezentował kolekcje w ramach Tygodnia Mody w Paryżu, a jego prace znalazły się w wielu międzynarodowych publikacjach oraz zbiorach muzeów mody i wystawiane były m.in. w Ameryce, Anglii, Japonii, Włoszech i Francji. Michiel łączy prace projektanta z akademicką karierą pedagogiczną (głównie w Holandii i Niemczech, od zeszlego roku także w poznańskiej School of Form). W ostatnich latach jego praktyka poszerzyła się o sztuki wizualne, scenogarfię i performans. Jego artystyczne współprace obejmują projekty kostiumów i przestrzeni dla Meg Stuart, Petera Pleyera, Juliana Webera, Jessa Curtisa i Claire Cunningham, Lei Moro, Martina Nachbar, Antoniji Livingstone, Sheeny McGrandles, Jeremy’ego Wade’a, Miguela Gutierrez i Hany Lee Erdman.