Art stations fundation - by Grażyna Kulczyk

Spektakl w ramah wystawy LET'S DANCE.

Jérôme Bel, w swojej legendarnej już „t-shirtowej” trylogii, stawia pytanie o performatywną moc ubrań. Prosta czynność zdejmowania z siebie kolejnych warstw second-handowych koszulek buduje narrację wokół napięcia między kostiumem (reprezentującym porządek społeczny, instytucjonalny, normatywny) a ubraniem (będącym wyrazem ekspresji indywidualnej). Kolejne pojawiające się koszulki „okazjonalne” tworzą postrzępiony dyskurs, którego materią są nadrukowane slogany, loga, statystyki czy obrazy (najczęściej przebrzmiałe) odnoszące się do międzynarodowej, kapitalistycznej kultury. Jak pisze o spektaklu Tim Etchells: „slogany te reprezentują produkty czy idee, które już umykają naszej pamięci, numery, daty (festiwale, okazje), statystyki, żarty, twarze, nawoływania, przestrogi, żądania.(…) Shirtology, badając relację między różnymi elementami scenicznymi (performerem, koszulkami, dźwiękiem, przestrzenią), w centrum stawia przede wszystkim problematykę sposobów dekodowania komunikatów i budowania doświadczenia przez publiczność oraz etycznie złożone zagadnienie czytania i bycia czytanym. Relacja między performerem a widzami nie jest tu sztywno ustanowiona, a raczej płynna, złożona – agresywna i zachęcająca zarazem, wzbudzająca ciekawość i jednocześnie wycofująca się. Spektakl nieustannie balansuje pomiędzy tymi jakościami, głównie dzięki pozostawianiu przestrzeni dla skojarzeń widzów.”

Jérôme Bel (ur. 1964) – jeden z najwyżej cenionych choreografów współczesnych, współtwórca nurtu tańca konceptualnego, bardzo ważnego dla światowej sceny tańca na przełomie XX i XXI wieku. Mieszka w Paryżu, swoje projekty pokazywał m.in. w Tate Modern oraz Operze Paryskiej, współpracował m.in. AnneTheresą De Keersmaeker oraz Xavierem Le Roy. Krytyczny dystans jest jedną z głównych cech wyróżniających jego twórczość. W spektaklu Jérôme Bel (1995) symbolicznie pozbawia się na oczach widzów całej swojej sprawczości, jako choreografa. Shirtology to legendarny spektakl z 1997 roku, który zostanie po raz pierwszy zaprezentowany w Polsce. Bel stworzył całą serię spektakli dekontrukcjonistycznych, gdzie możliwość autorstwa jest konsekwentnie kwestionowana. W 2001 roku przygotował spektakl „The show must go on” na dwudziestu aktorów, dziewiętnaście utworów popowych i didżeja. Jako materiał swojej pracy choreograficznej wykorzystywał w nim najprostsze schematy ruchowe, potoczne motywy taneczne znane z dyskoteki czy imprez towarzyskich. Jednym z obszarów zainteresowań artysty jest doświadczenie i wiedza performerów. Refleksję tę poszerza także o widzów – w 2013 roku, podczas Festiwalu w Avignonie, w spektaklu Cour d'honneur, zaprosił na scenę czternastu widzów, aby podzielili się swoimi wrażeniami ze spektakli.