Art stations fundation - by Grażyna Kulczyk


31.12.2019
23:59
deadline zgłoszeń
Poszerzanie pola - nabór do programu produkcyjnego program produkcyjny Nowego Teatru i Art Stations Foundation

Nowy Teatr logo SM

Termin nadsyłania aplikacji:
31.12.2019 
drogą elektroniczną na adres
choreografia@nowyteatr.org

Niniejszym Nowy Teatr oraz Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk ogłaszają nabór projektów do drugiej edycji choreograficznego programu produkcyjnego, w ramach którego w sezonie artystycznym 2020/2021  planowana jest realizacja dwóch premier.
Program jest dedykowany polskim artystom tańca (pod uwagę brane jest obywatelstwo/miejsce stałej rezydencji dowolne), którzy są w stanie udokumentować co najmniej trzy wcześniejsze autorskie prace choreograficzne.


Projekty wyłonione do realizacji otrzymają:

- budżet produkcyjny (z przeznaczeniem na honoraria realizatorów oraz koszty  produkcji, takie jak  zakup / wypożyczenie/wykonanie   rekwizytów, kostiumów, scenografii, dopożyczenie sprzętu oraz stworzenie dedykowanych materiałów promocyjnych )

80.000 PLN brutto / duża scena
60.000 PLN brutto / mała scena

Realizacja programu i premiery planowane są na  jesień 2020 i  zimę 2021.


- trzytygodniową rezydencję produkcyjną w Art Stations Foundation w Poznaniu w terminie lipiec-sierpień 2020 lub w innym w zależności od możliwości terminowych i po uzgodnieniu z fundacją (w ramach rezydencji zapewniamy przestrzeń do pracy oraz pokrycie kosztów podróży i noclegów artystów)

- maksymalnie dziesięciodniową  rezydencję produkcyjną w Nowym Teatrze prowadzącą bezpośrednio do premiery spektaklu  (rezydencja zapewnia przestrzeń do pracy, nie uwzględnia kosztów podróży oraz noclegów artystów/ koszty te mogą być uwzględnione w budżecie produkcyjnym)

- niezbędną profesjonalną pomoc techniczną i opiekę produkcyjną oraz przedpremierową koordynację promocji spektaklu


Wyprodukowane spektakle mogą wejść  na stałe do repertuaru Nowego Teatru. Warunki dalszej eksploatacji prac  będą przedmiotem odrębnej umowy  z Nowym Teatrem.

 

Aplikacje do programu powinny zawierać:

- koncepcję spektaklu (nie więcej niż 3 strony A4) w  j. angielskim  zawierającą planowaną listę realizatorów oraz informację, o który budżet aplikujący się ubiega

- CV  (w j. angielskim) wraz z dossier artystycznym prezentującym dotychczasowy dorobek aplikującego (wraz z linkami do rejestracji wcześniejszych prac).

 

Termin nadsyłania aplikacji: 31.12.2019

Aplikacje powinny być przesłane drogą elektroniczną na adres: choreografia@nowyteatr.org

 

Wybór projektów do realizacji przebiegnie dwuetapowo – na podstawie nadesłanych zgłoszeń i w drugim etapie, rozmów z wybranymi artystami.

Komisja będzie się składać z przedstawicieli obu partnerskich instytucji – Karoliny Ochab, Joanny Nuckowskiej,  Piotra Gruszczyńskiego, Joanny Leśnierowskiej (kuratorka projektu) oraz zaproszonych ekspertów zewnętrznych. – Marty Keil (Instytut Sztuk Performatywnych) i  Matthieu Goeury (Kunstencentrum Vooruit)

Decyzja Komisji zostanie ogłoszona do połowy lutego   2020 roku.

Poszerzanie pola grafika

Nareszcie i my mamy swój choreograficzny boom! Lecz choć zewsząd słychać wołanie o choreografów, czy jest to wołanie o Choreografię? Czy długo wyczekiwana u nas rewolucja zmienia coś w statusie tej sztuki? Czy jest szansą na jej pogłębione rozpoznanie? I jak ją dziś skutecznie rozpoznać, gdy uparcie poszerza swe granice i programowo wymyka definicji? I czy w kraju, który przez dekady utożsamiał taniec z teatrem tańca, a między (ładnym) poruszaniem się a ruchu komponowaniem stawiał bezrefleksyjnie znak równości, możliwe jest trwałe wybicie na niepodległość i praktykowanie autonomicznej sztuki choreografii? I wreszcie, czy da się to osiągnąć bez (zre-?)konstruowania własnej choreograficznej tożsamości (i krytycznej z nią konfrontacji)? I może niekoniecznie jedynie w oparciu o skutecznie spopularyzowane, ale i mocno upraszczane, narracje o post-modern ? a jeśli już, to może raczej te podążające za Dance is hard to see - proklamacją Yvonne Rainer czyniącą z problematyki patrzenia na taniec, i jego postrzegania, jeden z głównych motywów współczesnej choreografii?

Bo zobaczyć znaczy zrozumieć, dostrzec w całej tego złożoności. Ta szczególna taktyka uwidaczniania (nie ograniczająca się jedynie do re-definicji samego medium) zdaje się dziś najciekawszym obszarem choreograficznych poszukiwań. To strategia jednoczesnego odsłaniania szwów i ukazywania struktury kompozycji; strategia operowania oderwanym od naturalnego kontekstu i poddanym specjalnej organizacji, wciąż jednak doskonale rozpoznawalnym materiałem stanowiącym budulec – równie fizycznych, co wizualnych – metafor skutecznie diagnozujących zarówno jednostkową, jak i społeczną kondycję. To artystyczne i krytyczne transformowanie otaczającej nas wielowymiarowej rzeczywistości, by uczynić widzialnymi i widzianymi (możliwymi do postrzeżenia i zrozumienia) mechanizmy, jakie nią rządzą. To także jednoczesne wołanie o praktykę kontr-wizualizowania, tworzenia nowych sposobów widzenia, czyli tak w duchu Rancière’owskim polityczne praktyki „odwidzania” narzucanych nam zewnętrznie, i sztucznie naturalizowanych, sposobów postrzegania oraz kreowanie nowych reprezentacji.

To praktyki w szczelinie pomiędzy sztukami wizualnymi a tańcem definiowała swą choreografię Trisha Brown, a w rodzimym kontekście być może nie da się uciec od dodania: i teatrem. W szczelinie, która czeka by z rozmysłem w niej zamieszkać i uczynić coraz bardziej widzialną (i widzianą) przestrzenią autonomicznej choreografii. W szczelinie, która od lat 70. zdążyła się już mocno poszerzyć odsłaniając swe operacyjne pole - terytorium choreografii świadomie i garściami czerpiącej z innych dyscyplin, konstruującej własny dyskurs, i domagającej się własnej mapy.

Rozpoznaniu i poszerzaniu tego pola dedykujemy choreograficzny program produkcyjny realizowany wspólnie przez Nowy Teatr i poznańską Art Stations Foundation:
- poszerzaniu pola przenoszącemu choreografię z dosłownych i metaforycznych peryferii w samo centrum
- poszerzaniu pola pozwalającemu celebrować naturalną dlań płynną przestrzeń POMIĘDZY.
- poszerzaniu pola jej widzenia (bo choć wreszcie u nas dostrzeżona, już zdaje się domagać „odwidzenia”)
- i wreszcie: poszerzaniu pola walki o jej artystyczną autonomię.
Towarzyszące wszystkim działaniom Nowego motto IDŹ. PATRZ. MYŚL. wydaje się być w tym kontekście ciekawym punktem wyjścia dla choreograficznych partytur.

Kuratorka programu: Joanna  Leśnierowska