Art stations fundation - by Grażyna Kulczyk

Spektakl w ramach wystawy LET'S DANCE.

Good girls go to heaven, bad girls go everywhere to zaproszeniem do spędzenia wspólnie w jednym miejscu 3 godzin i 38 minut. Ten szczególny eksperyment powstał jako efekt współpracy choreografa Frédérica Giesa oraz artysty wizualnego Antona Stoianova i DJ-a Fiedela, którego zaraźliwe techno bity wypełniają całą przestrzeń.

Frédéric Gies zakochał się w twórczości Fiedela (link do jednego z nagrań) tańcząc do jego setów w berlińskim klubie Berghain, w którym Fiedel stale występuje. Jego kariera zaczęła się w połowie lat dziewięćdziesiątych w klubie o nazwie Subversiv, gdzie w każdy poniedziałek grywał, i który wkrótce stał się stałym punktem berlińskiej undergroundowej sceny techno. Fiedel jest także częścią MMM – duetu DJ-skiego tworzonego z Errorsmith. Ich utwór „Donna” uznawany jest za jeden z najczęściej granych klasyków techno. Jesienią 2012 r. Fiedel założył własną wytwórnię Fiedelone wydającą jego produkcje solowe.

Berlin był także miejscem spotkania Frédérica z artysta wizualnym Antonem Stoianovem. Obaj byli stałymi bywalcami legendarnego Basso - miejsca spotkań, wspólnej pracy i imprez wielu artystów. Obaj artyści spędzili również razem wiele dni i nocy tańcząc w klubie Berghain. Frédéric zaproponował Antonowi współpracę nad projektem po ujrzeniu jego wielkoformatowych abstrakcyjnych obrazów wykonywanych ze zniszczonych bawełnianych skarpet, bez użycia farb czy pigmentów. Najnowsze dzieła Antona prezentowane są obecnie w xavierlaboulbenne w Berlinie.

Eksperyment „Good girls go to heaven, bad girls go everywhere” stanowi część projektu badawczego Frédérica Giesa pt. „Bad girls practices: un-writing dance, the body and the choir” prowadzonego w ramach wydziału choreografii Sztokholmskiej Szkoły Tańca i Cyrku ( DOCH – SKH).

Frédéric Gies jest tancerzem i choreografem dzielącym swój czas między Sztokholmem a Berlinem. W latach dziewięćdziesiątych pracował z wieloma francuskimi choreografami, po czym rozpoczął karierę indywidualną. Skupia się na ekspresji taneczno-choreograficzno-politycznej, a w szczególności na tym, jak taniec i choreografia mogą odnosić się do polityki, nie używając mechanizmów reprezentacji. Punktem wyjścia jego utworów są ścisłe procesy badania ruchu, z których wyłaniają się praktyki będące często hybrydami pomiędzy somatyką a innymi formami tańca. Centralnym elementem jego obecnych działań jest muzyka techno i doświadczenia wyniesione z klubów. Swoje utwory tworzy sam lub we współpracy z innymi choreografami (Jeftą van Dintherem, DD Dorvillier, Manuelem Pelmusem, Isabelle Schad, Alice Chauchat, Frédérikiem de Carlem i Odile Seitz) i artystami reprezentującymi inne dziedziny sztuki (Fiedelem, Antonem Stoianovem, Danielem Jenatschem, Ruth Waldeyer i Andreą Keiz). Jest jednym z inicjatorów kolektywu praticable. Tańczył również w utworach innych choreografów (Jefty van Dinthera, Antoniji Livingstone, Petry Sabisch i Isabelle Schad). Od 2012 r. wykłada choreografię i kieruje programem magisterskich studiów choreograficznych w Szkole Tańca i Sztuki Cyrkowej DOCH – SKH, w której obecnie prowadzi projekt badawczy „Bad girls practices: un-writing dance, the body and the choir”. W ramach tego projektu zaczął pracować nad praktykami określanymi przez niego jako „technosomatyka” oraz stworzył eksperyment „Good girls go to heaven, bad girls go everywhere” stanowiący współpracę z didżejem Fiedelem i artystą wizualnym Antonem Stoianovem.